«Έρως ανίκατε μάχαν…..» μπλα μπλα μπλα. Όχι.. Φυσικά και δεν «κοροϊδεύω» το αρχαίο κείμενο, σε καμία περίπτωση.. Αυτό το κάνουν πολύ καλύτερα από εμένα, όσοι έχουν πάρει τον έρωτα και τον έχουν κοσμήσει με επίθετα που αν ο ίδιος είχε την δυνατότητα, θα σηκωνόταν και θα έφευγε μόνος του από το ρητό..
Από αυτά λοιπόν τα αταίριαστα με την έρωτα επίθετα, θα διαλέξω αυτό που με ενοχλεί περισσότερο. Το «ανεκπλήρωτος». Αναλύσεις, κείμενα-δοκίμια, ωιμέ και πόνος δοσμένος με παθητικές καταστάσεις θύματος-θύτη, κι ένα σύμπαν να κατηγορείται πως δεν φέρνει τα πράγματα όπως τα θέλουμε (κι αν το σύμπαν είχε δικηγόρο, θα το είχε πανηγυρικά αθωώσει).
Και, στα αλήθεια τώρα, μπορούμε να σοβαρευτούμε; Μπορούμε να μην μπλέκουμε την ιερή έννοια του έρωτα σε καταστάσεις αδύναμες να τον υπερασπιστούν και να τον εξυμνήσουν αλλά τον βάζουν σε καλούπια πρέπει, όχι και ίσως; Ενδιαφέρουσα ίσως για κάποιους προσέγγιση, αλλά τραγική συγκάλυψη των επιλογών τους.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.. Κι ας μου επιτραπεί να εκφράσω την άποψή μου, όχι για το τι είναι έρωτας, αλλά για το τι ΔΕΝ είναι.
Καταρχήν, υπάρχουν πάρα πολλοί εκεί έξω που μπερδεύουν τον Έρωτα με την ίδια του την ιδέα. Σας μπέρδεψα; Είναι εντελώς διαφορετικό το να είσαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο από το να είσαι ερωτευμένος με την ιδέα του έρωτα ως συναίσθημα που πρέπει να ζήσεις..
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο πρώτο ΔΕΝ. Ο έρωτας αγαπημένοι μου δεν έχει πρέπει. Δεν ξέρει καν τι σημαίνει αυτή η λέξη και το άκουσμά της και μόνο τον κάνει να κλείσει τα φτερά του πεισματικά και να στρέψει τα βελάκια του σε άλλες καρδιές.
Έρωτας δεν είναι μόνο σαρκική επιθυμία. Σαρκική επιθυμία και απόλαυση είναι και το φαγητό. Να συνεχίσω;;
Έρωτας δεν είναι έχω μια παρέα να πηγαίνω για φαγητό ποτό σινεμά, και έναν σύντροφο γλάστρα να με συνοδεύει στις κοινωνικές εκδηλώσεις μη τυχόν και με πουν …… (συμπληρώστε οι αρέσκοντας σε τίτλους) .
Έρωτας δεν είναι να χω ένα ακόμα πορτοφόλι στα έξοδα του σπιτιού και στις διακοπές.
Έρωτας δεν είναι, έχω περάσει τα τριάντα εγώ πότε θα γίνω μάνα-πατέρας, νοικοκυρευτώ συγυριστώ, το ράφι δε με χωράει πια και τα πουκάμισά μου βαρέθηκα να τα πλένω μόνος μου.
Έρωτας δεν είναι σπάω τη μονοτονία της καθημερινότητάς μου και επιβεβαιώνομαι σε έναν θαυμασμό που επειδή ικανοποιεί τον εγωισμό μου ονοματίζω με την πρώτη λέξη της πρότασης..
Έρωτας δεν είναι, σε θέλω με θέλεις γιατί να το σκεφτόμαστε σε θέλω με θέλεις γιατί δεν παντρευόμαστε; (γιατί δεν, αφού, αλλά και πάει λέγοντας)
Και για να τελειώνουμε, Έρωτας δεν είναι σίγουρα, μια κατάσταση που πρέπει να ασπαστούμε και να θεωρήσουμε πως ζούμε γιατί έτσι –λέει πως- κάνει ο κόσμος γύρω μας.
Κι αρχίζοντας σχεδόν από το τέλος των δεν και προς τα πάνω, στον έρωτα δεν χωράνε ερωτηματικά.. Δεν χωράνε μήπως ίσως γιατί ναι και γιατί όχι.. Στον έρωτα, δεν χωράνε «ΔΕΝ..» Τελεία, παύλα, πέντε δέκα θαυμαστικά και κλειδαριά.
Στον έρωτα δεν χωράνε συμβιβασμοί ούτε βολέματα και οικονομικά καλοπιάσματα. Δεν χωράνε κοινωνικά στερεότυπα με ταμπέλες «ανύπαντρη» και «αιώνιος εργένης» που τρέχουμε όλοι να στριμώξουμε σε δυο κύκλους, έναν της βέρας και έναν του «τιμημένου» μας στεφανιού.
Στον έρωτα δεν χωράνε κοινωνικές κατακραυγές και «ορθές» συμπεριφορές.
Κι αν κάπου εδώ ο αντίλογος μιας λογικής πει πως, ίσως να σου έρθει όταν η ζωή σου δεν αποτελείται μόνο από τη δική σου ύπαρξη αλλά και ενός δυο τριών ακόμα ανθρώπων, τότε τι κάνεις;
Τότε αγαπημένε/αγαπημένη μου, αν είναι έρωτας, αν όντως είναι έρωτας και δεν είναι διάλλειμα ενδιαφέροντος από μια καθημερινότητα, έχεις δυο επιλογές. Να διαχωρίσεις το θέλω από το πρέπει και να είσαι εντάξει απέναντι και στα δυο. Γιατί αν μείνεις στα πρέπει σου, το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να σκορπίσεις τη δυστυχία για αυτό που πάντα χάνεις και ποτέ δεν ζεις, όχι μόνο στον εαυτό σου, αλλά και στους γύρω σου.
Και ναι.. Είμαι από αυτούς, τους ρομαντικούς, τους ποιητικούς, πείτε με όπως θέλετε, που πιστεύω πως τον ΕΡΩΤΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία, τον ζεις μια και μοναδική φορά.
Ο Έρωτας ο αληθινός, ο ένας έρωτας, είναι ισοπεδωτικός. Είναι καθηλωτικός και σε τυλίγει με τόση δύναμη στα φτερά του που σε κάνει να πετάς και όχι να σέρνεσαι στα πατώματα. ο Έρωτας, ο ένας, ο αληθινός, έχει τόση δύναμη μέσα του, που γκρεμίζει όλα τα τείχη του μέσα και του έξω σου. Του σωστού και του λάθους. Γιατί, ο έρωτας δεν είναι ποτέ λάθος. Ποτέ. Ο έρωτας είναι επαναστάτης.. Κι όποιος τον νιώσει, γίνεται κι αυτός το ίδιο. Επαναστάτης απέναντι σε μια ευθεία γραμμή που για πρώτη φορά έχει την ευκαιρία να αρχίσει να χτυπάει στο tempo της καρδιάς..
ο Έρωτας, ο αληθινός έρωτας, ο ένας έρωτας, είναι η προέκταση της ψυχής, της καρδιάς, του κορμιού και του μυαλού σου.. Δε μπορείς χωρίς να τον έχεις, δεν αντέχεις να τον αφήσεις και να συμβιβάσεις την ζωή σου με τίποτα λιγότερο..
Ο έρωτας, ο αληθινός, ο ένας έρωτας, είναι αυτός που θα σε κάνει να καταλάβεις τι δεν ήταν ότι μέχρι να τον βρεις ζούσες.. Θα σε πάρει από το χέρι και θα σε μάθει να τον ζεις για μια και μόνο φορά.. Και αν του αφεθείς και τον νιώσεις να καίει μέχρι και το τελευταίο χιλιοστό της ύπαρξής σου, ναι, θα κρατήσει για πάντα.
Κι όταν, και εάν είσαι τυχερός και τον συναντήσεις, μην χάσεις την ευκαιρία να τον ζήσεις.. Μην χάσεις τη μοναδική δυνατότητα που σου δίνει να σε ταξιδέψει στα μαγικά του μονοπάτια, στην ολοκλήρωση, στην ευτυχία..
Κι αν το κάνεις, επειδή δειλιάζεις μπροστά στα πρέπει σου, τότε μην τον ονοματίσεις ανεκπλήρωτο. Ονομάτισέ τον απλά επιλογή σου. Επιλογή σου να τον αφήσεις να σου φύγει και να μείνεις συμβιβασμένος με ότι η εκάστοτε σιγουριά σου, σου προσφέρει.
Και μην ξεχνάς ποτέ, πως η μεγαλύτερη εξύμνηση του έρωτα, είναι για το μεγαλείο του και όχι για την αδυναμία του..
Κώστας Κρομμύδας
Συγγραφέας και Ηθοποιός
