Μετά από μια όμορφη βραδιά κι αφού έχεις ήδη χαλαρώσει από την γλύκα της ζεστής παρέας σου αν είσαι φυσιολογικός άνθρωπος κοιμάσαι σαν αγγελάκι στον 7ο ουρανό. Όχι όμως αν σε λένε Κυριακή Κική.
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να καταλάβω πως από την 1η ώρα επίγειας ζωής μου με εμπιστεύομαι, ξέρω τι θέλω, ξέρω τι δεν θέλω, μου αρέσει το βάθος, η ουσία η αυθεντικότητα και όχι η επιφάνεια.
Ξέρω να εκφράζομαι με πάθος, χωρίς φόβο κι ας μην αρέσει σε πολλούς. Δε ζω άλλωστε για τους πολλούς …
Ξέρω να διακρίνω την αλήθεια από το ψέμα. «Ακούω» πίσω από τα βλέμματα, «διαβάζω» πίσω από τις λέξεις, νιώθω πίσω από τα υπέρλαμπρα χαμόγελα τον πόνο και πίσω από μικρά γελάκια την χαρά, πίσω από την δήθεν αθωότητα την πονηριά και πίσω από την δήθεν πονηριά την αθωότητα.
Αλλά δεν ήθελα ποτέ να διακρίνω την κακία και ότι είναι «μαύρο» στη σφαίρα της ανθρώπινης υπόστασης.
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να καταλάβω πως για όσα με καμάρι κορδωνόμαστε πως ζήσαμε και περάσαμε σαν «σοφοί» τα άκουγε ο Θεός και ξεκαρδίζονταν στα γέλια γιατί..τα μεγαλύτερα μαθήματα τώρα αρχίζουν.
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να εκτιμήσω τον εαυτό μου όπως εκτιμώ τους άλλους. (!!)
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να καταλάβω πως δεν πρέπει να δίνεις την ψυχή σου με πράξεις σε αυτούς που δίνουν την δική τους με λόγια.
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να διαπιστώσω πως η κενότητα ενός ανθρώπινου κουφαριού μπορεί να γεμίσει τις γυναίκες, κυρίως, με μύρια τρυπήματα, φουσκώματα και ξεγυμνώματα προκειμένου να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο με extreme super sexy εμφανίσεις, με μισόκλειστα μοιραία μάτια, φουσκωτά από μύριες ενέσεις χείλια, στήθη και ότι πάει ο νους ..διότι σε αντίθετη περίπτωση ίσως δεν γύριζε κανένας να κοιτάξει το κενό μυαλό τους.
Κι από την άλλη τα «απ-ό-λυτα» αρσενικά που η κενότητά τους φτάνει στο σημείο της απόλυτης ανασφάλειας ψάχνοντας οπωσδήποτε, οπουδήποτε συνεχώς κι αδιαλείπτως την επιβεβαίωση της τεστοστερόνης τους.
Τελικά όμως….
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να καταλάβω πως κι αυτοί οι άνθρωποι εκπληρώνουν κάποιο ρόλο..όπως και οι άλλοι.. όλοι και φυσικά κάπου ανήκουν και ανήκουμε και δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε ή να κρίνουν γιατί πολύ απλά… οι μεν δίνουν μαθήματα στους δε.
Μερικές φορές βλέπω ανθρώπους και συμπεριφορές και μου έρχεται αυθόρμητα στο στόμα η λέξη “ντροπή”.
Αμέσως μετά όμως σκέφτομαι πως χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να καταλάβω πως δεν μπορείς να πεις σε εκείνους που δεν έχουν τσίπα πάνω τους την λέξη αυτή..γιατί τους είναι άγνωστη. Απλά πάρε το μάθημά σου.
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να ανακαλύψω πως άνθρωπός σου, φίλος σου δικός σου, αυτός που θα καταθέσεις την ψυχή σου δεν είναι αυτός που περνάς καλά (μόνο)..αλλά αυτός που θα σταθεί δίπλα σου στα κακά χωρίς να σου έχει καμία υποχρέωση, αυτός που θα εκδηλώσει με κάθε τρόπο και κάθε πράξη την αγάπη του για σένα (ελπίζω κι εσύ που το διαβάζεις και συμφωνείς να κάνεις το ίδιο).
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα.. για να πω όχι άλλο στο ψέμα, στην υποκρισία, την μη αυθεντικότητα, την κοροϊδία από ανθρώπους που δε θα δίσταζαν στιγμή να σε εξευτελίσουν, να σε προσβάλουν, να σε κουτσομπολέψουν, να σε κοροϊδέψουν, να σε μειώσουν, να σε μαχαιρώσουν πισώπλατα και να σε χτυπήσουν κάτω από τη ζώνη.
Χρειάστηκε να διανύσω σχεδόν μισό αιώνα για να μάθω να μη ξοδεύομαι.
Αύριο μια καινούρια μέρα θα ανατείλει.. και στην πορεία της ζωής μου, την όποια πορεία είναι γραμμένη για μένα και μέχρι όπου, τρομάζω στην ιδέα περαιτέρω μαθημάτων μεν.. νιώθω απόλυτα ενθουσιασμένη και αγωνιώ προσμένοντας να εξαλειφθεί ότι υπάρχει σε γκρι και να γεμίσει, να συμπληρωθεί με χρώματα κι αρώματα η ζωή δε..
ΥΓ. Τελικά δε μου πήρε χρόνο να τα γράψω. Μόλις 10 λεπτά. 10 πολύτιμα λεπτά, που όμως ήταν τόσο εποικοδομητικά και ουσιαστικά για μένα… Μάλλον λέω να το γράψω το βιβλίο.
Κυριακή-Κική Πλαστάρα
*Η Κυριακή είναι ο εαυτός της…
